“Ik kan eindelijk normaal gaan leven, geen gekke dingen meer doen.”
1 oktober 2021
Voor Lowie heeft het saneringskrediet een groot verschil gemaakt. Hij is al vele jaren cliënt van Stadsgeldbeheer en niet altijd even stabiel geweest. “Ik gooide er vaak met de pet naar”, vertelde hij. De schulden ontstonden doordat hij samenwoonde met zijn toenmalige vrouw; zij maakte zijn eerste schulden, daarna bouwde hij ze zelf verder op. “Ik deed alles om mijn kinderen te eten te geven. Telefoonabonnementen op mijn naam zetten, stelen, zeg het maar.”Schulden hijgend in je nek
Lowie verhuisde naar een eigen woning, maar werd eruit gezet toen hij te veel overlast veroorzaakte. Dat was het begin van zijn zoektocht naar een vaste plek: hij woonde in verschillende opvangadressen in de stad: Ondiep, Nieuwegein, Lunetten, en ook de NoiZ kent hij op zijn duim. Uiteindelijk belandde hij in Hostel Wittevrouwen van Lister. Maar de schulden hijgden in zijn nek, “Er kwamen deurwaarders langs en er lag telkens beslag op mijn inkomen. Ik moest zelfs naar de gevangenis voor openstaande vorderingen, ik kon echt geen kant op.”
Geen kopzorgen meer
Vanuit Lister krijgt Lowie hulp van Stadsgeldbeheer van de Tussenvoorziening. In oktober 2020 was het eindelijk zo ver: alle schuldeisers waren akkoord met het voorstel voor het saneringskrediet. Lowie betaalt nu nog maar één schuldeiser af: Gemeente Utrecht. Lowie vertelt: “Ik ben er vanaf, ik heb geen kopzorgen meer, ik kan eindelijk normaal gaan leven, geen gekke dingen meer doen”. De rust die het krediet opleverde voor Lowie gaat gepaard met nadenken over de toekomst; hij heeft een vriendin en wacht op een urgentie voor een eigen woning.
Zelf doen, en niet meer terug
Lowie wil straks zijn financiën zelf gaan beheren. Stadsgeldbeheer helpt hem daarbij en regelt een vrijwilliger om hem te ondersteunen als hij dat wil. Zij laten hem pas los als zij er allebei vertrouwen in hebben dat de deurwaarders nooit meer terugkomen. “Want naar de gevangenis ga ik echt nooit meer terug, nee nee nee!”