Imago en de stad van de daklozen: Ron laat ‘de zwarte kant van Utrecht’ zien
27 juli 2023
Met een feloranje petje staat hij rustig te wachten op het Ledig Erf in Utrecht, handen op de rug. Het petje is van PostNL, waar Ron werkt. Hij bezorgt de post in verschillende wijken en regelt ook van alles. Leuk werk, zegt hij, afwisselend. Zijn leidinggevende is een goeie en ziet naar hem om. Ron was dakloos. Naast zijn werk bij de post geeft hij voorlichting en rondleidingen voor de Tussenvoorziening in Utrecht over hoe het is om dakloos te zijn.Verhaal en foto’s door Kim van de Wetering voor Valente.
Tot eind jaren negentig woonde hij samen met zijn vriendin. Toen zij aan kanker overleed, raakte hij aan de drugs, kwam in de schulden en ging dealen. Hij raakte alles kwijt en in 1998 ook zijn huis. Ron was drie jaar dakloos, waarvan hij negen maanden echt op straat leefde. Ook zat hij verschillende periodes in detentie. Nu is hij al achttien jaar clean, en sinds 2007 heeft hij een eigen huis.
1998 is een heel leven geleden. Er waren veel minder voorzieningen voor wie dakloos was, ook de Tussenvoorziening bestond nog maar net. Onder winkelcentrum Hoog Catharijne (tegenwoordig een glanzende ‘mall’) liep een bevoorradingstunnel voor de winkels, de Stationsdwarsstraat. Dit was De Tunnel. Ron was er geregeld, ook om te slapen. ‘Soms kwamen er mensen van het Leger des Heils kijken hoe het met je ging. Of ze brachten koffie, soep en een broodje. Ik heb in die tunnel veel meegemaakt, het was echt de zwarte kant van Utrecht.’
In die tijd was de omgang met dakloosheid en verslaving heel anders, zegt Ron. ‘Het was je eigen stomme schuld, verslaafd raken was gewoon dom. Er zijn nog steeds mensen die dat denken, mensen die je als stront aankijken, maar de tendens is wel veranderd: verslaving is een ziekte waarbij je hulp verdient, en dakloos raken kan bijna iedereen gebeuren.’
Toen hij dakloos was, had Ron elke dag een vaste route om wat routine te bewaren. Een deel ervan, en plekken in Utrecht die een rol speelde in zijn dakloze leven, deelt hij graag met ons. Wat Ron je laat voelen tijdens de wandeling is hoe anders je de stad beleeft als je dakloos bent. De ervaring van de stad is heel anders vanaf de straat. Mensen met een gewoon leven, op weg van huis naar hun werk, lopen dwars door je heen. Je gaat slapen in de bosjes waar mensen voorbij lopen die lekker uit eten gaan. ‘Om een beetje rust te hebben, moet je vaak een ander plekje opzoeken, een plekje dat nog niemand kent.’
Heel het verhaal van Ron en de wandeling lezen? Lees verder op Valente.nl. Daar kun je de foto’s ook op groot formaat bekijken.
Stadswandeling in Utrecht
Zou je ook eens met Ron of een andere gids een wandeling door Utrecht willen maken, om meer te leren over het leven op straat? Maak een afspraak met één van de voorlichters van Imago.