Laura woont in een skaeve huse: “Ik wil gewoon graag met rust gelaten worden”
2 oktober 2025
Ze was van huis uit niet voorbereid op de maatschappij en sociaal contact, vertelt Laura (74). Daardoor lukte het haar nooit goed om in een gewone buurt te wonen. Ze wil vooral dat mensen zich niet te veel met haar bemoeien – daarom woont ze in een skaeve huse. Hoe is het om daar te wonen?Tekst en fotografie: Kim van de Wetering
Een buurtje voor mensen die overal zijn weggestuurd of weggepest. Zo omschrijft Laura* de skaeve huse waar ze woont. Op het terrein in Leidsche Rijn staan zeven units, waaronder die van haar. “Ze kunnen wel zeggen dat ik het aan mezelf te danken heb, maar het had vooral met miscommunicatie met de buren te maken. Buren denken dan weleens dat er met mij niet te praten valt, en dan praten ze alleen maar óver me. Afgezien van het feit dat het irritant is, worden dingen onduidelijk of verkeerd overgebracht. En op die manier is het helemaal misgegaan.”
Onvoorbereid op de maatschappij
Voor Laura hier kwam, woonde ze in flats en bij begeleid wonen. “Ik was tot mijn zesde thuisgehouden en was helemaal geen andere mensen gewend, behalve mijn zusje. Ik had nooit veel sociale contacten en mijn ouders ook niet. Eenmaal op school wist ik niet wat ik met andere kinderen moest, en zij niet met mij. Dat heb ik nooit zo goed geleerd.”
Later ging het wat beter, maar haar eerste woonervaring was ook niet positief. Op haar 23e ging Laura uit huis; laat voor die tijd. “En dat ging meteen mis. Ik was dus helemaal niet voorbereid op de maatschappij. Buren dachten rare dingen over me en zorgden dat anderen bang voor me werden, mensen die me nog nooit hadden ontmoet.” Dat heeft een hoop verpest, zegt ze. “Ze hebben me een inrichting in gekletst. Daar kreeg ik pillen, waar ik een zombie van werd. Sindsdien kan ik maar korte tijd aan één stuk inspannen.”
Eigen manier
Laura woont hier nu zeven en een half jaar en heeft het aardig naar haar zin. Het is prettig om alleen te wonen, geen directe buren. De woning had ze liever groter gehad maar is ook niet klein. Met de andere bewoners kan ze het best vinden. “Maar soms willen ze zich te veel met me bemoeien. Dat geldt ook voor de begeleiding trouwens. Ik wil gewoon graag met rust gelaten worden.” Laura verzamelt veel en daarom heeft ze niet graag mensen over de vloer. “De begeleiding bemoeit zich veel met mijn huishouden. Ik heb mijn eigen manier om dingen te doen, dat moet dan anders en dan kan ik dingen niet meer terugvinden. Het kost veel energie om een evenwicht te vinden tussen de regeltjes en wat ik zelf wil.”
Prikkelarm
In het begin lagen de skaeve huse in de natuur, maar intussen zijn ze helemaal ingebouwd tussen flats en woonwijken. Prikkelarm, zoals skaeve huse willen zijn, is het voor niemand meer. Over een paar jaar wordt er mede daarom een nieuwe locatie gezocht. Laura hoopt dan gewoon mee te verhuizen, naar een nieuwe plek waar ze fijn kan wonen en een beetje met rust wordt gelaten. ‘Voor zover ik me ergens thuis kan voelen, voel ik me hier thuis.’
*Laura is niet haar echte naam. Omdat ze dus graag met rust gelaten wil worden, gebruikt ze voor dit interview liever een pseudoniem.
Dit is een ingekorte versie van het verhaal van Laura.
Lees het hele verhaal op de website van Valente
Over Skaeve Huse
Skaeve Huse is een bijzondere vorm van begeleid wonen voor mensen die door psychiatrische problemen overlast veroorzaken in een gewone buurt of instelling. Het lukt hen, ook na jarenlange begeleiding, niet om zelfstandig te wonen. Op het terrein van de Skaeve Huse is elke dag een beheerder aanwezig die de leefregels bewaakt.
