Als het stormt…

“Ik heb eindelijk mijn werkplek gevonden. Na een barre tocht die begon op zolder (slecht Wifi bereik), via de slaapkamer (voelt niet goed) en de bank (pijn in mijn nek), zit ik nu aan de eetkamertafel. Mijn werktelefoon is doorgeschakeld en direct heb ik de eerste cliënt aan de lijn. Hij is bezorgd. Niet over zichzelf, maar over mij. Of ik wel uitkijk met boodschappen doen. Het valt me tijdens de volgende telefoontjes ook op dat de toon anders is. Vriendelijker, op gelijk niveau. We delen nu dezelfde zorgen, dezelfde angsten en dat lijken we van elkaar te weten. Dat ik intussen de planten water geef, draagt alleen maar meer bij in het huiselijke gevoel van de gesprekken.

Deze toch zeer kwetsbare doelgroep is sterker dan ik had verwacht. De meeste cliënten lijken de situatie te accepteren en wachten geduldig tot de storm is overgewaaid. Een enkeling heeft het extra moeilijk. Zo ook een cliënt die voor de coronacrisis uitbrak al in een borderline crisis zat. Ze mist het contact met haar logenotenclub. Een andere cliënt is zijn baan kwijt, omdat hij weigerde te werken in een frietzaak waar geen voorzorgsmaatregelen werden genomen.

Tegelijkertijd zie ik in de stad veel mooie initiatieven ontstaan. Om er zomaar wat te noemen:

• De collega’s van Lister hebben voor cliënten een lijst met leuke, leerzame of ontspannende activiteiten samengesteld.
• Er is een Sport & Cultuur Tas voor Thuis ontwikkeld. Dit is een gratis tas met activiteiten voor de kinderen en is bedoeld voor gezinnen waar voldoende leer- en speelmateriaal voor huis niet vanzelfsprekend is.
• Collega’s van Team Gezinsbegeleiding hebben een boekje gemaakt voor ouders. Hierin wordt op een positieve manier uitgelegd hoe wij nu tijdelijk werken.
• Een Utrechts hotel heeft aangeboden om een groep oudere daklozen op te vangen.

Ook de overheid draagt bij in de aanpak van verdere armoede tijdens deze lastige periode. Zo vinden er geen/minder huisuitzettingen plaats en afsluitingen van gas, licht, water en telefonie door betaalachterstanden. Ook roept het kabinet organisaties zoals UWV, gemeenten, CJIB, incassobureaus en gerechtsdeurwaarders op ruimhartig te zijn en rekening te houden met de effecten van deze crisis. Dat merk ik ook wel terug. Zo gaat de aanvraag voor een uitkering bij de gemeente bijzonder snel en de intake kan natuurlijk gewoon telefonisch. Bij het UWV merk ik weinig verandering. Als ik een uitkering voor een cliënt aanvraag, beland ik nog altijd in eindeloze digitale aanmeldformulieren. Een andere cliënt met een aanvullende WW-uitkering moet nog altijd digitaal doorgeven waar hij de afgelopen maand heeft gesolliciteerd. Hij werkte in de horeca.

Deurwaarders zijn minder goed bereikbaar en er lijken meer fouten te worden gemaakt. Denk aan een cliënt die na akkoord schuldenregeling zonder reden weer is aangemeld als wanbetaler. Of een cliënt die na een schone lei weer een aanmaning krijgt. Ik raak gefrustreerd bij het zoveelste telefoontje met een deurwaarder die me niet kan doorverbinden met de juiste afdeling. Dan geeft ze toe dat het vanuit huis gewoon niet mogelijk is om mij door te zetten. Ineens zie ik haar ook op de bank zitten, in huispak, en moet ik glimlachen. We zitten echt allemaal in dezelfde situatie, te wachten op beter weer.”