Een nieuwe start…

Elske kende meerdere periodes in haar leven waarin ze niet mee kon doen. Met een maatje en activiteiten in groepsverband kwam ze er weer bovenop. Nu heeft ze een duurzaam steunend sociaal netwerk waar ze op terug kan vallen.

Waar moet ik me met mijn leeftijd nog voor schamen? Ik werd een paar keer opgenomen in de psychiatrie. Je hoort tegenwoordig wel vaker dat mensen overspannen zijn of een burn-out hebben. Daarom durf ik er nu wel voor uit te komen. Maar mensen weten vaak niet hoe ontzettend moeilijk dit is. Dus daar wil ik nu wel meer over vertellen. Dat doe ik via voorlichting bij Imago van de Tussenvoorziening.

Mijn man verliet me toen de kinderen nog jong waren. Met een bijstandsuitkering heb ik jarenlang voor mijn kinderen gezorgd. Toen mijn kinderen uit huis waren, had ik niets meer om voor te zorgen. Ik had geen diploma’s en vroeg me af wie er op mij zat te wachten. Uiteindelijk heb ik toch nog 10 jaar in een ziekenhuis kunnen werken.

Daarna kreeg ik psychische problemen en werd ik opgenomen. Dat was echt afschuwelijk. Ik was mijn zeggenschap kwijt en anderen beslisten over mij. Eenmaal thuis vond ik het lastig om mijn leven weer op te pakken. Ik voelde me bang en onzeker en bleef het liefst de hele dag binnen. Doodsbang dat ik een ongeluk zou krijgen.

In 2010 werd ik door de hulpverlening in contact gebracht met een maatje. Het eerste maatjescontact verliep stroef. Met mijn tweede maatje Gerrit ging het contact heel goed. Ik kende hem al via activiteiten waar ik aan mee deed. Dus toen ze vertelden dat hij mijn nieuwe maatje werd, was ik gelijk enthousiast.

Met Gerrit kon ik over alles praten. Niets was te gek. Hij gaf mij aandacht en stimuleerde me ongemerkt. Als ik dan een leuk plekje zag om te gaan zitten, dan zei hij: “We gaan eerst lopen en aan het einde nemen we een kop koffie“. Altijd deden we eerst wat actiefs en daarna sloten we het af met een kop koffie en iets lekkers.

Hij nam me mee naar Hilversum en liet me huizen zien in de stijl van Dudok. Prachtig vond ik dat. Hij nam me ook mee naar musea. Van hem heb ik veel geleerd. Hij gaf me vertrouwen. Iets meer dan een jaar was hij mijn maatje. Ook daarna bleven we contact houden. We zitten nu in een eetgroep. Daar zitten toevallig nog twee van zijn vroegere maatjes in. Dit is mijn nieuwe sociale netwerk.

Toen ik een paar jaar geleden met pensioen ging, viel ik in een gat. Ik had geen doel meer en vond mijzelf niet belangrijk genoeg. Ik trok mezelf terug, verzorgde me niet goed en maakte me niet meer op. Gerrit kwam bij mij aan de deur, maar ik liet hem niet binnen. Dat was voor hem best moeilijk, maar ik kon niet anders. Ik wilde hem pas zien als ik me weer goed voelde. Daar ging meer dan een jaar overheen. Ik reageerde helemaal nergens op. Niet op appjes van de eetgroep of berichtjes van Wegwijs.

Toch was het prettig om af en toe iets te horen van Gerrit en de eetgroep. Ze waren me niet vergeten. Er was nog een dun draadje naar de buitenwereld. Toen het beter met mij ging, heb ik dat draadje weer langzaam opgepakt. Ik nam Cisca uit de eetgroep in vertrouwen. En nu draai ik gewoon weer mee.

Ik heb een aantal mensen van de eetgroep meegenomen naar Podium Oost. Daar organiseren ze allerlei activiteiten voor buurtbewoners. Het is mooi om te zien hoe we samen onze horizon verbreden. Met deze contacten komt iedereen er sterker uit. We zijn naar elkaar toegegroeid. Ook nu alle activiteiten door corona stil liggen, houden we contact. Inmiddels hebben we onze eerste lunch in de buitenlucht gehad.

Waarom ik mijn verhaal deel? Omdat ik anderen wil stimuleren om toch het contact aan te houden, ook al is dat lastig. En ik hoop dat iemand deze gevoelens herkent en daardoor ook durft te starten met een maatje. Dat kan een begin zijn van een nieuwe start.

Meer weten over Maatjes?
Neem gerust contact met ons op.

Telefoonnummer      : 030 275 96 45
E-mailadres                : maatjes@tussenvoorziening.nl