Einde noodopvang Stadsbrug: “Dit was een plek van de uitzonderingen.”

De Stadsbrug was bedoeld als tijdelijke locatie, waarom bleef de locatie zo lang open?

De opvang heeft inderdaad regelmatig op het punt gestaan om gesloten te worden, maar dit werd steeds uitgesteld. We boden hier in samenwerking met Wij 3.0 sinds 2019 tijdelijke opvang tijdens de verbouwing van de Sleep Inn en later de NoiZ. De locatie met grote slaapzalen voldeed al lang niet meer aan de visie van de gemeente voor maatschappelijke opvang. De vraag naar opvang bleef echter stijgen. Onder andere door de lange periodes van Corona-opvang tijdens lockdowns. En een alternatief was er niet.

De locatie werd wel het afvoerputje van de opvang genoemd. Hoe grimmig was de sfeer?

De Stadsbrug stond inderdaad dicht bij de straat. De sfeer was rauwer dan andere opvanglocaties. Het was voor een deel een schorsingsplek, ook voor ketenpartners als Altrecht en Lister. Er verbleven mensen met zware problematiek, bijvoorbeeld een forensische achtergrond, psychiatrische problematiek, verslavingsproblematiek en zorgmijders. En tijdens de Corona-opvang en koudweer vingen we veel mensen op uit Oost Europa met verslavingsproblematiek waardoor de sfeer weer totaal anders werd.

Ik ben dan ook trots dat het eigenlijk best wel goed ging met de groepen die we binnen hadden. De volwassen aanpak van ons team medewerkers en bewaking werkte goed. We bouwden een relatie op met onze gasten en spraken hen aan op hun redelijkheid. Schorsingen werden alleen bij veiligheidskwesties uitgedeeld, zodat zo min mogelijk mensen buiten hoefden te slapen. Voordat je iemand een slaapplaats ontzegt, vonden we legio mogelijkheden om creatief bij te sturen op iemands gedrag. Dat heeft het team met veel geduld en liefde voor elkaar gebokst.

Je spreekt met veel warmte over de Stadsbrug, waarom werkte jij hier zo graag?

Op de Stadsbrug konden we opvang bieden aan een heel kwetsbare groep die op andere plekken buiten de boot viel. We zagen niet veel begeleiding langskomen en we trokken regelmatig aan de bel bij schrijnende situaties. Zo was er een zorgmijdende gast die vertelde dat hij was opgepakt vanwege het stelen van eten. Hij bleek al 4 maanden geen inkomen te hebben. We hebben hem gekoppeld aan het Stadsteam en een week later kwam hij vertellen dat hij een uitkering had.

We waren ook een plek van de uitzonderingen. Dat gaf ons de vrijheid om op humanitaire gronden iets extra’s te bieden. Bijvoorbeeld voor de groep ongedocumenteerden die buiten de dagopvang nergens toegang heeft en voor wie de Stadsbrug een rustpunt was. Een praatje, een hapje eten of je telefoon opladen, voor hen valt er straks een enorm gat. Zij kunnen alleen nog met koud-weer op deze plek terecht.

Een ander voorbeeld: er liep hier eens midden in de winter een man buiten op blote voeten met natte kleren aan. Hij was niet gebonden was aan Utrecht en had daardoor geen toegang. Die hebben we op humanitaire gronden een bed kunnen geven. De volgende dag hebben we een zorgmelding uitgezet over hem bij de gemeente.

Maak je je met de overgang naar de Biltstraat nog ergens zorgen over?

Ja. Onze gasten zijn super blij met de stap naar een eenpersoons kamer in de opvang van het Leger des Heils. Hier kunnen ze bouwen aan hun toekomst. Het is een unieke kans waar ze anders niet in aanmerking voor waren gekomen of erg lang op hadden moeten wachten. Ik ben wel benieuwd of het lukt om iedereen binnen te houden. Een aantal van hen is moeilijk te handhaven op een groep of maakt onregelmatig gebruik van de opvang en sliep daardoor al lang op de Stadsbrug.

Ik heb veel contact gehad met de locatiemanager van de Biltstraat en zo veel mogelijk informatie en handvaten meegegeven. Ik hoop dan ook dat alle 3 de opvanglocaties in de stad goed aansluiten op deze groep. Te veel focus op voorwaarden voor verblijf, beheersing en het handhaven van regels in plaats van maatwerk en laagdrempelige en goede zorg kan ertoe leiden dat mensen in het slechtste geval weer aangewezen zijn op de straat.