Eindelijk weer een thuis
30 juni 2023
"We hebben vaak samen in Overvecht een rondje met zijn hond gelopen. Deze oude Utrechter en ik. We lieten elkaar tegelijkertijd uit. Dan spraken we wat over het rauwe straatleven, zijn vroegere bestaan met dope en het eeuwige hosselen. Met zijn enige vriend, de forse viervoeter, mocht hij de nachtopvang niet in. Zo waren ze zelfs in de winterse kou buiten op elkaar aangewezen. De hond beschermde hem en hij beschermde zijn makker.Tegenwoordig delen ze samen een voordeur. Ze zitten er voor het eerst warmpjes bij. Binnen verwent hij de hond veel beter dan zichzelf. Van de flat proberen ze een thuis te maken, een plek waar je je eigen gewoontes kunt ontwikkelen. Als we deze middag bij de voordeur komen, flippert hij met zijn bankpas de deur open. ,,Sleutels kwijt?’’ vraag ik. Ik krijg wat gemompel terug: ,,Macht der gewoonte.’’ Want een eigen plek, dat lukt nog wel, maar drie keer per dag bij het uitlaten je sleutels meenemen, dat krijgt hij er na een lang leven op straat niet in.
Een paar wijken verderop woont een jonge vrouw met haar peutertje in hun eerste eigen huis. Het was een lange weg. Als puber in Afrika moest ze op de vlucht voor het leger. Lopend door drie landen bereikte ze de kust. De Middellandse Zee over en weer door. Dan van het ene naar het andere AZC. Een huwelijk in en daar weer uit moeten vluchtten, kreeg ze uiteindelijk met haar kind via de crisisopvang bij de Tussenvoorziening een woning.
Ze doet voor het eerst alles zelf en wij ondersteunen haar daarbij. Goed Nederlands spreken heeft ze zichzelf al geleerd. Voor haar rijbewijs heeft ze zelf al les genomen. Nu maakt ze haar woning naar haar zin. Niet alles lijkt daarbij een goed idee, denk ik bij een huisbezoek. Want waarom heeft ze nou toch die rookmelder afgeplakt? Trots laat ze zien hoe ze hier haar eigen koffiebonen brandt, net als vroeger. Dan staat de keuken blauw, maar ruikt het hier in Utrecht ook een beetje naar Afrika.
Je eigen voordeur openflipperen, of de geur van Afrika terugbrengen in je Utrechtse keuken. Ieder van onze cliënten vindt na een periode van dakloosheid weer een eigen, unieke manier om het leven vorm te geven. Het is bijzonder om onderdeel uit te maken van dit proces en te zien hoe een nieuw huis verandert in een waar thuis.”
Over de auteur
Samuel van Eldert werkt sinds 2019 als individueel begeleider bij de Tussenvoorziening. Hij werkte bij het ANW-team en is nu onderdeel van team gezinsbegeleiding.