Hai buur, hoe is het met jou?

Betty is procesbegeleider gemengd wonen. Zij maakt zich zorgen om mensen zonder een fijn netwerk om zich heen. Een lockdown in december maakt het gevoel van eenzaamheid nog sterker. Hoe kunnen we er met z’n allen voor zorgen dat mensen zich gezien voelen?

Ik maak me zorgen om alle mensen die zich alleen voelen. Een lockdown in de decembermaand. Het is nogal wat… Veel mensen balen dat je maar 3 personen mag uitnodigen met kerst, maar er zijn ook mensen die zouden willen dat ze 3 mensen hadden die ze konden uitnodigen met de feestdagen.

Tot voor kort werkte ik als begeleider in de maatschappelijke opvang. Ieder jaar zag ik het terugkomen, de eenzaamheid van de decembermaand. Dit jaar komt december nog harder aan. Naast eenzaamheid voelen ze nu ook angst. Hoe kom je die maand door zonder je sombere gedachten de vrije loop te laten, met alle gevolgen van dien.

En niet alleen in de maatschappelijke opvang zijn er mensen zonder een fijn netwerk. Ook bij mij in de flat zie ik dit terugkomen. Als ik in gesprek ga met mijn buren, hoor ik dat ze balen dat het wijkcentrum dicht is en dat ze maar een beperkt aantal mensen mogen ontvangen. Mensen met een kwetsbare gezondheid die niet meer naar het wijkcentrum durven. Mensen die normaal naar de Albert Heijn gingen en daar een kopje koffie dronken, of even een rondje langs hun vaste winkels deden om toch maar contact te hebben. Het kan allemaal niet meer.

Daarom maak ik me nu extra zorgen. Om mijn cliënten die een week geleden voor het laatst online waren, omdat ik ze toen appte en ze verder met niemand anders contact hebben. Om mijn buren die de deur niet uit kunnen omdat hun gezondheid kwetsbaar is. Om alle mensen die eenzaam zijn of zich alleen voelen ook al zijn ze soms wel onder de mensen.

Gelukkig hebben we bij de Tussenvoorziening van die mooie woonprojecten waarbij we met z’n allen proberen in te zetten op contact, verbinding en het zijn van een goede buur. Ik vind het ontroerend om te zien dat er binnen deze woonprojecten en ook hierbuiten, mensen nu wat extra op elkaar willen letten. Dat er van die mooie buurtinitiatieven ontstaan.

Een blokje om met een buur. Samen een kop koffie drinken of een kop koffie langsbrengen. Een praatje maken in de wandelgangen. Of gewoon even aanbellen om te vragen hoe het gaat. Deze dingen kunnen gelukkig nog gewoon tijdens deze lockdown. In contact blijven en toch de coronamaatregelen handhaven vraagt wat van onze creativiteit. Maar het belangrijkste is dat iemand zich gezien voelt. Zullen we hier gewoon met z’n allen voor zorgen? Zodat niemand zich alleen voelt.