“Het grootste geschenk dat je iemand kan geven, is je tijd.” Bob werkt bij de opvang voor ongedocumenteerden
10 mei 2022
TL-verlichting uit, spotje aan, kopje thee zetten. Bob Poel (65) creëert graag een gezellige sfeer voor de bewoners van opvang voor ongedocumenteerden. Als vrijwilliger is hij er een paar keer per maand te vinden tijdens een van zijn avond- of nachtdiensten. Deze opvang is er voor mensen die niet rechtmatig in Nederland verblijven. Wat vindt Bob leuk aan werken bij de opvang?Aan de buitenkant van het pand in de bocht van de straat zie je op het eerste gezicht weinig bijzonders. Stap je naar binnen, dan ontdek je een ruime woonkamer en tien slaapkamers. De opvang biedt ruimte aan maximaal twintig mensen zonder verblijfsvergunning. Het is een prachtig pand, vindt Bob: “Alles piept en kraakt. Het ziet er geleefd uit, maar dat maakt het juist sfeervol. De langgerekte ruimte is opgedeeld in drie aparte zithoeken.”
Vertrouwensband
Als Bob een jaar geleden vrijwilliger wordt bij deze locatie, is hij voor veel bewoners een bekend gezicht. “Sinds 2015 geef ik Nederlandse les en computerles aan asielzoekers. Veel van mijn leerlingen verblijven op deze opvangplek. Toen ik een oproepje zag voor vrijwilligers op die locatie, meldde ik me direct aan. Het is bijzonder om ze zowel in hun woonomgeving als in de lessen mee te maken. In de klas leer je elkaar op een andere manier kennen. Ik zie de bewoners vaak, zo ontstaat er echt een vertrouwensband.”
Alles komt goed
Zo vertrouwen sommige bewoners Bob hun verhaal toe. “Dat zijn heftige verhalen, deze groep zit hartstikke klem. Dat betekent trouwens niet dat ze zielig zijn”, zegt hij erachteraan. “Behandel ze dus ook niet zo. Natuurlijk, medeleven mag, maar het moet er niet vanaf druipen. Dit zijn zulke sterke mensen, ik leer veel van ze.
Ze hebben trauma’s, dat wil je niet weten. Toch houden ze hoop. Hoe ze dat doen? Ik begrijp het soms ook niet. Vaak is het geloof een groot steunpunt. Sommigen hebben als vaste uitspraak: alles komt goed.”
Beschikbaar zijn
Als Bob nachtdienst heeft, probeert hij al eerder in het pand aanwezig te zijn. “Dan zie ik de bewoners wat langer. Wat ik doe op zo’n avond? Gewoon, beschikbaar zijn. Dat is eigenlijk het belangrijkst. Je hoeft deze groep niet de hele tijd bezig te houden. Soms willen mensen ’s avonds in stilte op de bank hangen. Als ze hun hart willen luchten, ben ik er.
We hebben serieuze gesprekken, maar een grapje hier en daar hoort er ook bij.” Bob maakt het graag gezellig in de woonkamer. “TL-verlichting uit, spotje aan. Dan zet ik een kopje thee en druk ik me tussen de dames op de bank om een film te kijken.”
Geen mallemoer
Iets voor anderen betekenen. Bob vindt dat het mooiste dat je kunt doen. “Ik probeer dat al m’n hele leven te doen. Ik ben wie ik ben omdat ik mensen ben tegengekomen die mij een stapje vooruit hielpen. Dat wil ik ook voor een ander doen.
En het is zo simpel: met dat kleine beetje dat je doet, maak je een groot verschil voor iemand. Het kost geen ene mallemoer, behalve je tijd. Zo laat je ze merken dat ze gezien en gehoord worden. Het grootste geschenk dat je iemand kan geven, is je tijd.”
Ook een verschil maken?
Wil jij je net als Bob inzetten voor mensen die geen verblijfsvergunning hebben?