Majella Wonen: begeleiding afbouwen en loslaten (deel 4)

Betty is individueel begeleider bij team Noordwest en begeleidde bewoners van Majella Wonen. Dit is een gemengd wonen project waarbij de begeleiding inmiddels is afgebouwd.

In het derde en laatste jaar bouwden we de begeleiding langzaam af. Sommige cliënten zagen wij nog maar 1 keer per maand. Wauw, dat konden we ons niet voorstellen bij sommige bewoners toen ze instroomden. Wat een winst voor iedereen! We lieten de bewoners in drie groepen uitstromen. Zo kon iedereen uitstromen op zijn eigen moment. Dit pakten we feestelijk aan. De uitstromers, het Buurtteam, het bestuur van de woonvereniging en collega’s, iedereen was erbij! Er hingen vlaggen en er was taart. En wat was iedereen blij en trots.

Het Buurtteam nam de begeleiding van ons over. Dit zouden ze 2 jaar doen. De eerste 3 maanden liepen wij nog mee voor de afbouw. Tijdens het eerste jaar hielden we 3 evaluatiemomenten. Vooral die eerste 3 maanden meelopen, viel in de praktijk behoorlijk tegen. Wij waren als begeleiders ineens enorm druk met de afbouw en alle zaken die hierbij kwamen kijken. Hier hadden we niet op gerekend. We dachten het laatste half jaar al kletsend en lachend door te komen. Daarom hadden we op andere locaties al nieuwe cliënten aangenomen.

Daar hebben we van geleerd. Afbouw in uren naar de bewoners toe ging goed, maar ons werk nam toe. Dat maakte het lastig om samen met het Buurtteam de bewoners te bezoeken en in de gaten te houden. En het mooie was: de woonverenging hield hen ook in de gaten. Er was veel sociale controle en als mensen bezorgd waren, spraken ze dit uit. Zowel naar de bewoner toe als naar ons toe. Ook hebben we met het Buurtteam afgesproken om een structureel overleg te plannen voor monitoring van voortgang van de uitstromers.

We merkten namelijk dat sommige bewoners in een gat vielen zonder ons. Een aantal van hen kreeg al jaren begeleiding van ons. Al ruim voordat ze in dit project woonden. Dit was niet makkelijk voor ze. Wij waren er onvoorwaardelijk en het Buurtteam komt op verzoek. Zegt een bewoner af? Dan kijken ze het even aan voordat ze zich gaan ‘opdringen’. Een wijze les dus: wij moeten betrokken blijven bij het natraject. Nog langzamer uitvloeien…

Een bewoner kreeg net na de omklap een dip. Hierdoor raakte hij zijn baan kwijt en vervuilde hij zijn huis. Oh, wat maakte ik me zorgen! Moest ik me er weer tussen wurmen? Ik vond het maar lastig en de rest van het team ook. Uiteindelijk heb ik de bewoner gesproken en voorgesteld dat hij het netwerk inzette om hem te controleren op frisheid in zijn woning en mentale staat. Wat bleek? Een oud-Tussenvoorziening bewoner kwam wekelijks, gevraagd en ongevraagd bij hem langs om de woning te checken. Ook een van de reguliere huurders deed dit. Mijn oud-cliënt had dit zelf geregeld. Wauw, wat een mooi moment!

Onlangs is een van de bewoners totaal onverwacht overleden. Een prachtige cliënt en ook iemand die de andere bewoners tot waanzin kon drijven. Hij voelde namelijk niet altijd goed aan wat sociaal gepast is en wat niet. Dit was ook de cliënt waarover een reguliere huurder na twee jaar Majella project eens tegen me zei: “We zijn al twee jaar verder en hij is nog steeds niet normaal”.

Maar wat heeft hij mensen geraakt in de woongemeenschap. Toen hij overleden was, stond de hele vereniging op z’n kop. Dezelfde avond werd een wake georganiseerd. De gemeenschappelijke ruimte zat vol met verdrietige buren. De ene na de andere anekdote werd uitgewisseld. Hij werd gezien, al werd hij niet altijd begrepen. Wat ben ik blij dat hij zijn laatste jaren in zo’n warm bad heeft doorgebracht!