‘Mijn leven is als een schaakbord’

Door Gerrianne van Hees
Budgetconsulent en Schuldhulpverlener Stadsgeldbeheer

Een poosje geleden had ik een uitstroomgesprek met mijn cliënt Nicole. Zij vertelt me dat ze haar financiën graag weer zelf wil beheren, maar ze weet niet goed hoe. We bespreken de mogelijkheden om haar sociale netwerk in te zetten. In eerste instantie draait ze om het onderwerp heen. Ik voel dat er meer speelt en vraag erop door. Nicole vertelt me dat ze wel een netwerk heeft, maar dat ze dit niet wil inzetten. Ze vertelt dat ze haar alleen maar gebruiken, verleiden tot het kopen van drugs, haar portemonnee leeghalen of dat ze het niet begrijpen. Daarbij hebben de meeste van haar vrienden ook een vorm van inkomensbeheer.

“Gerrianne, ze hebben mijn normen en waarden niet, weet je. Ik houd van sparen en dat gaat ook goed, maar op het moment dat hunnie dat weten, motten ze mijn geld. Mijn nichie trouwens niet, hoor. Nee, maar zij snapt mij niet. Als ik aangeef dat ik een ander, goedkoper abonnement wil, dan zegt ze meteen dat ik toch genoeg geld heb. Waarom dan geen duurder abonnement? Maar dat wil ik niet, snap je, want ik wil sparen.”
Uiteraard is het voor Nicole een heel vervelende situatie. Ze wil wel hulp, en ze weet dat ze die niet kan vragen. Ik vraag mij af wat dit met haar doet. Het klinkt mij heel eenzaam in de oren.

Nicole zegt dat het leven als een schaakbord is. De meeste mensen hebben allemaal verschillende pionnen op het bord. De toren, ridders en ander pionnen zijn er om de koningin te beschermen. De koningin, dat ben jijzelf. Soms verlies je in het leven, maar daarna komen de pionnen weer op het bord en speel je het spel opnieuw.
Ik vraag haar hoe zij haar netwerk ervaart, in deze vergelijking. Ze zegt: “Mijn leven is als een schaakbord, alleen begin ik het spel zonder de pionnen. Ik sta in mijn eentje op het bord.”

Met kippenvel en verdriet kijk ik haar aan. “En ja, Gerrianne, dat voelt heel eenzaam”.